Hier stonden we lang lang stil. Tijd is relatief. Soms komt er iemand, soms komt er niemand. Het enige wat telt is een plaats voor de nacht. Of thuis aan te komen voor de zon definitief wegkwijnt, want in de duisternis verzink je soms in een van de diepe putten die al te gretig de weg aanvreten. En dan zit je daar maar domweg scheef te hangen tot de volgende tram passeert.
Op het nabije kerkhof heerst Baron Samedi in alle stilte. De persoon die het eerst op dit kerkhof in de grond werd gestopt, werd de bewaker van al de komende doden. Elk kerkhof heeft dus z’n Baron Samedi en op 1 november bewijs je hem ere. Je kan je dan zonder problemen volslagen lazarus drinken tussen de scheefgezakte zerken.